สำนักข่าวต่างประเทศรายงานจากเมืองเฟอร์กูสัน รัฐมิสซูรี ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 26 พ.ย. ว่าบรรยากาศแห่งความโกรธแค้น ชิงชังและเศร้าโศกเสียใจกำลังปกคลุมไปทั่วทั้งเมืองเฟอร์กูสัน หลังคณะลุกขุนใหญ่มีมติเมื่อวันจันทร์ ไม่ดำเนินคดีกับตำรวจหนุ่มผิวขาวซึ่งยิงสังหารเด็กหนุ่มผิวสีเสียชีวิตทั้งที่ไม่มีอาวุธ เมื่อเดือนส.ค. ผลการตัดสินก่อให้เกิดเหตุการณ์ที่หลายฝ่ายคาดคิดเอาไว้อยู่แล้ว นั่นคือการประท้วงและจลาจลที่กำลังลุกลามเป็นลูกโซ่ไปทั่วทั้งสหรัฐ
สิ่งที่เป็นผลลัพธ์จากคำตัดสินของคณะลูกขุนไม่ใช่ทั้งโศกนาฏกรรม ความผิดพลาด หรือความเข้าใจผิด แต่มันคือ “ปัญหา” ทางสังคมที่เปรียบได้ดั่งโรคร้ายซึ่งกำลังสร้างความแตกแยกในหมู่ชาวอเมริกัน โดยมีต้นตอมาจากการขาดความเข้าอกเข้าใจอย่างแท้จริง และมุมมองทางสังคมที่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มคนผิวสีกับผิวขาว ในยามเกิดเหตุการณ์ที่สร้างความเปราะบางให้กับความรู้สึกของคนหมู่มากเช่นนี้
ผลสำรวจโดยนสพ.ยูเอสเอ ทูเดย์ เผยแพร่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พบว่าสำนักงานตำรวจในสหรัฐอย่างน้อย 1,581 แห่ง จับกุมผู้ต้องสงสัยในคดีอาชญากรรมเป็นคนผิวสีสูงกว่าคนผิวขาวถึง 10 เท่า นอกจากนี้ มีสำนักงานตำรวจเพียง 173 แห่ง จาก 3,538 แห่งในแบบสอบถามของยูเอสเอ ทูเดย์ จับกุมผู้ต้องสงสัยในคดีอาชญากรรมที่เป็นคนผิวสีในอัตราที่เท่ากันหรือค่อนไปทางน้อยกว่าคนผิวขาว
หลายครั้งที่กระบวนการยุติธรรมในสหรัฐกลับกลายเป็นการลดคุณค่าให้กับชีวิตของคนผิวสี จึงไม่น่าแปลกใจหากการประท้วงที่สาเหตุมาจากการเสียชีวิตของเด็กหนุ่มผิวสี จะไม่ได้เกิดขึ้นที่เมืองเฟอร์กูสันเพียงแห่งเดียว ราวกับเป็นความต้องการสื่อสารอย่างมีนัยยะว่า แม้แต่ในดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าเปิดกว้างทางเสรีภาพ กฎระเบียบและสิทธิบางอย่างระหว่างคนผิวสีกับคนผิวขาวยังขาดความเท่าเทียมอยู่มาก
กระนั้นหลายฝ่ายพยายามปฏิเสธ ทั้งที่เหตุการณ์หลายอย่างบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า การแบ่งแยกสีผิวยังคงเป็นปัญหาที่ฝังรากลึกอยู่ในสังคมอเมริกัน ผลวิจัยในวารสารบุคลิกภาพและจิตวิทยาสังคมของสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน ( เอพีเอ ) พบว่าตำรวจอเมริกันส่วนใหญ่มองเด็กผิวสี “อันตราย” กว่าเด็กผิวขาว จึงไม่น่าแปลกใจหากเมื่อต้นสัปดาห์นี้จะเกิดเหตุการณ์ตำรวจวิสามัญเด็กชายผิวสีวัย 12 ปี ในเมืองคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ ที่กำลังถือปืนปลอมเล่นอยู่ในสนามเด็กเล่น
ปัจจุบันกระทรวงยุติธรรมสหรัฐกำลังพยายามปรับโครงสร้างการทำงานของตำรวจทั่วประเทศใหม่ ไม่ว่าจะเป็นการฝึกฝนด้านอาวุธหรือปรับทัศนคติในการทำงาน อย่างไรก็ตาม ทุกฝ่ายต้องยอมรับให้ได้เสียก่อนว่า ความแตกต่างทางสีผิวในสังคมอเมริกันไม่ใช่ความเข้าใจผิด หรือความผิดพลาดจากการกระทำของบุคคลใดบุคคลหนึ่งเท่านั้น แต่เป็น “ปัญหา” เรื้อรังที่ยังไม่ได้รับการเอาใจใส่และแก้ไขอย่างถูกจุด
